een schaal vol . . . .

. . . . . licht, gekleurd door de houders. Gezellig en sfeervol in deze donkere dagen. Geniet er van!

de geur van amandel vermengd met naaldhout . . . .

. . . .  dat is  toch wel een onderdeel van de kerstsfeer. Brandende kaarsen, lichtjes, warme chocolade melk, muziek. Hartelijke groeten en het liefst sneeuw . . . . .  denken we nog wel aan het kind?

Lichtjes . . . .

 . . . .  we hebben een nieuwe streng (led)lampjes gekocht om in de conifeer te hangen. We hadden altijd een netje maar de laatste jaren is de conifeer wel aardig uit de kluiten gewassen. Uit focus draaien en  . . . .  er blijft een gestileerde boom over.

Dilemma . . . .

Hoe heerlijk kan je avondje zijn . . . . . Traditiegetrouw wordt het eten "vermengt" met presentjes. Wat wordt er nu bedoeld?

Goed gesloten houden . . . .

Hoe snel je ook rijdt je moet hem goed gesloten houden. Een degelijk slot is dan een must. Voor het sluiten en onsluiten twee stevige handgrepen.

triiiiiinggggg!!!!!!

Nog al een opdringerige manier van doen. Die telefoon ratelt, rinkelt op gelegen of ongelegen moment. Steeds vliegen we voor dat apparaat. En laten anderen met wie we in gesprek zijn verdwaast achter, ik . . . . wij . . . .? De indringer wordt accuut te woord gestaan met een, eigenlijk onterecht, vriendelijke toon. Hallo . . . .

Wie zoet is . . . . .

 . . . . krijgt lekkers. Nog even en het jaargetijde van de omkoperij begint weer. Even maar en dan is het ook zo weer voorbij. Dan is het weer voor iedereen, jongens, meisjes en . . . . . .

mijn schoenen . . . .

. . . . nee hoor. Mijn schoenen zullen daar ook nooit staan. Waarom eigenlijk niet? Omdat het herenschoenen zijn . . . . ? Omdat ze niet van een excentrieke of bekende ontwerper zijn . . . . ? Of gewoon omdat ze nog niet oud genoeg zijn . . . . ? Mocht je ze toevallig wel in het Rijksmuseum tegenkomen doe mij dan even een berichtje!

Inmiddels weet ik waarom deze schoenen er wel staan.

tot op de draad . . . . . .

Ze zijn helemaal gaar, deze sokken. Tot op de draad versleten. Die zien we dan ook niet meer terug.

Een . . . . bedrag, of een . . . . plaats?

Is het niet fantastisch om op zo'n plek te zitten! De VIP class in het PSV stadion. Voor twee van deze plaatsen betaald men per jaar 10.000 euro. Daar zit je dan ook nog eens drie jaar aan vast!

Nooit bij ons gezien

Ik stond met de mond open te kijken. Wat een bord, bij ons staan die helemaal niet! Ik kwam hem gisteren in Mokum tegen.

Op zij, op zij . . . maak plaats, maak plaats . . .

Het is een drukte van belang als we zo rond zeven uur langs Nancy rijden. Willen alle Fransen naar huis??

Sleutelhanger??

Nee, ongeveer. De usbstickhanger (zo - wat een woord) van Jojanneke. Hij lag vanmorgen op mijn bureau en had de juiste kleur.

In de goot

Vanuit de goot omhoog dat is wat de kikker ziet. De putdeksel op de voorgrond, het franse boerderijtje van Wim op de achtergrond.

Zee, zon en modder

Een heerlijke dag, onderweg van Holwerd naar Ameland.

Afschermen of verbergen

Het gordijn, licht doorlaten of tegenhouden. De structuur die sfeer bepaald.

. . . hij heeft zijn tijd gehad . . .

Tijd, een periode van . . . . Hoe lang eigenlijk? 1 minuut, 10 minuten, een uur een dag een jaar . . . , langer. Deze defecte camera heeft zijn tijd van functioneren gehad. De spiegelmotor is defect. Herkenbaar aan de te vraag op opnieuw op de ontspanknop te drukken. Toch interessant om eens de onderdelen te bekijken zoals de sensor of de prisma. Nu dat viel tegen. Waar vroeger een geslepen prisma van glas zat zit nu een plastic kapje, wat aan de binnenkant,  een perfect spiegelende laag heeft.

Eerlijk gezegd realiseer ik me nu dat ik geen toestemming gevraagd heb om de onderdelen allemaal los te halen ;(. Maar hopen dat de vorige eigenaar daar niet moeilijk over doet.

Vakantie 3

Kerk in de kerk: vandaag de expositie van Henk Helmantel in de Martinikerk van Groningen bekeken. Op het schilderij het kerkinterieur van Boazum (Friesland), daarboven de pilaren van het koor in de Martinikerk die bijeenkomen in het blauwe gewelf.

Vakantie 2

Thuis genieten van zon rust en  . . . .  een net gelande "helikopter".

Vakantie 1

Breng de vakantie in beeld. Genieten is ook "een broodje eten". Hier bij de Petit Cascade van Tendon.

Vuur tijdens het blauwe uur

Even een geïmproviseerd statief van een suikerbus in de vensterbank en de pittenzak. Het juiste moment en dan is er genoeg licht om de omgeving te verlichten.

Land in zicht

De laatste meters nog en we zetten voet aan land. Een eiland wel te verstaan. Na een stevige wandeltocht vol bijzondere ervaringen ligt Ameland voor ons.

Drama uit de vorige eeuw

Wat een ellende altijd. Maar iets regen en je had een flitslicht op de fiets. Een slippende dynamo, steeds een drama. Gelukkig verleden tijd met de huidige oplossingen.

Veilige haven . . . .

Op welke landkaart vind je nu zoiets. Een kaart waar visite en welkom op een steenworp van elkaar liggen. Waar je de boot kunt nemen naar Weerzien, een dorp dat samen met Herkenning op het eiland Verlangen ligt dat midden in de Zee van Mogelijkheden ligt. Je vindt de kaart in de Atlas van de Belevingswereld. Een denkbeeldige wereld die het dagelijkse leven in kaart brengt. Dwaal door
de wereld van Geniet, Doen en Laten, Vergankelijkheid, Thuis of Herstel. Het bekende of onbekende in een ander licht zien.

Klein maar fijn

Lucht is groots en weids, kleurrijk . . .  Als je meneer Van Dale er op na slaat zijn er 6 opties. Ik heb het maar flink verkleind tot een luchtje. Jammer dat je het luchtje wat daaraan zit niet op de foto vast kunt leggen.

Glaskunstenaar

Wat is glas toch een wonderlijk product. Hoofdbestanddeel is "zand". In Holmegaard liet men het verschil in zand zien. Het in, onze ogen, fijne strandzand is nog niet goed genoeg om glas te maken. Dan het moment dat men het bewerkt, taai en toch soepel. Spelen met temperatuur, beweging en weer afkoelen. Daarna weer verhitten. Een bijzonder schouwspel.

De meest ultieme vissersboot is voor mij toch wel de Deense. Waarom hadden de Urker ijsselmeer kotters dat niet toen die nog in de jaren 60 de haven van Urk bevolkten. Omdat ze altijd in het water liggen denk ik. Hier op het strand bij Vorupor liggen ze na een dag varen. Ze worden met een lier het strand opgetrokken. De eenvoudige robuuste houten boot.

Balkons per strekkende meter

Sommige huiseigenaren moeten het met een klein balkonnetje doen. Al dan niet een franse. Andere bewoners hebben ze per strekkende meter. Van links naar rechts. Zeker bij zo'n flat is het allemaal balkon wat de klok slaat.

Oranje boven . . .

Het was aan alle kanten oranje om je heen. Welk oranje moet je dan kiezen. Zo'n pruik torent er natuurlijk wel bovenuit!

Wat voorbij gaat

Men staat te popelen tot rood verkleurt naar groen. Het verkeer in de stad zet zich weer in beweging. Op dat moment gaat er heel wat aan je voorbij.

Met dezelfde gang . . . .

Vanavond nog even gauw de krant wegbrengen. Ik kwam de garagedeur en zag de lucht, met dezelfde gang weer naar binnen gelopen om mijn camera te halen. In een flinke vaart naar de stuw gereden. Zo'n zon zakt altijd sneller dan je wilt. Gelukkig was ik nog op tijd voor de kleuren.

Groot of klein

En stapel, hoeveel heb je daar eigenlijk voor nodig. Dit zijn 2x 75 stuks. Bottemcards en boekjes. Omdat de dikte niet zo groot is lijkt het maar een klein stapeltje. Morgen alles even insteken en we kunnen weer een cd productie afleveren. Altijd weer goed voor een leuk bedragje op onze rekening.

 

En, inderdaad, de stapel is hoger als ze ingestoken zijn ;-)

Terrein onderdanen

Voor ieder terrein is niet helemaal waar. Niet geschikt om de bergen te bedwingen maar hier in Nederland zeer toepasbaar. Na 9 jaar weer een nieuw paar. Dit was het eerste traject wat ze gelopen hebben.

Een knop omzetten

De opdracht is voor de ouderen onder ons moeilijker dan de jongeren. Gelukkig had ik nog wat historisch materiaal op voorraad. Waarschijnlijk de eerste elektrische schakelaar. Daarna kwamen de modernere exemplaren met een metalen uitvoering. Dit Franse exemplaar dateert uit ongeveer 1920.

Eindeloos spelen . . .

We konden vroeger eindeloos spelen met het afwasschuim. In het doorwerken zat beslist geen schot. Wanneer zien we dat schuim nu nog? Het is in de meeste gevallen voorbehouden aan de vakantieperiode. De scherpte is nu bewust terug gedraaid zodat de lichtrefecties opvallen.

Kopstootje

In de nederlandse kroegen wordt hij regelmatig gedronken, een kopstoot.  Een combinatie die stevig aan kan komen. Eerst is één teug de borrel achterover en dan afblussen met pils. Hoe de smaakervaring is weet ik niet. Deze combinatie is onder verschillende namen bekend. Zo spreekt men in het amsterdams over een "stelletje" maar namen als op-en-neertje, mantelpakje of nekslag zijn ook bekend.

Het weer is blauw blauw

Het was vandaag een blauwe dag. De grauwe kou verdwenen, er is plaats voor een heerlijk warme blauwe lucht . . . ! Dan verlang je toch naar het koele blauw.

Familiefoto

Gisteren een foto van de familie Alliaceae gemaakt. Een echte tranentrekker die familie. Leuk om eens te zien hoe oud die plant eigenlijk al is. De ui komt al rond 3000 v Chr. in geschriften voor. Hij werd o.a. in delen van Azië verbouwd. Bijzonder is de aanwezigheid van de ui op hiërogliefen van piramides. De piramidebouwers kregen uien als rantsoen. De prei werd rond 2100 v. Chr. al geteeld in de tuinen van Ur. De piramidebouwers, Grieken en Romeinen aten ze al. Een groot liefhebber van de prei was koning Nero en werd daarom ook wel Porrophagus (preivreter) genoemd.

IJzeren mannen . . . .

. . . .  op houten schepen. Zo werden ze vroeger vaak genoemd. De visserlui die met relatief kleine schepen de zee trotseerde. Weer of geen weer. Het stoere eikenhouten schip is speciaal gebouwd voor vissen. De boot heeft een hoge kop om de zee te keren. Onder de plecht is het vooronder, de leefruimte van de bemanning. Het achterschip is open en laag gehouden. Op deze manier is het makkelijker om de netten binnen te halen. Afhankelijk van de plaats waar de schepen vandaan kwamen en waar ze visten waren er varianten mogelijk. Doorgaans werkte men met 2 tot 4 personen op het schip. Zo zijn de botter uit Vollenhove, Kampen en Elburg (oostwal) wat kleiner en hadden ze weinig diepgang. Het oostelijke deel van de Zuiderzee was nogal ondiep. De Kamper vloot dateert uit 1864 als een aantal Schokker vissers zich in Kampen vestigen. De visserij was geen vetpot, toch is er in de jaren daarna een opleving.
. . .  het jaarverslag van 1895 vermeldt het aanwezig zijn van „123 vaartuigen voor visscherij in de Zuiderzee met een gezamenlijke inhoud van 2699 scheepstonnen en eene bemamming van 275 koppen". De opbrengst van „verkochte visch aan de vischmarkt" brengt nu totaal ƒ 10.000 op en dat was een hoog bedrag, in ieder geval ƒ 3.000,- hoger dan in 1894.
Het leven aan boord op een mooie dag.

Een . . . . tikkeltje roze!

Een tikkeltje? Een bakje vol zul je bedoelen. Meestal tot gedoseerd in vingerdikke plakjes. Maar als het restje op moet . . . .

Vogels

Je hoeft maar met wat voer te strooien en ze komen vanzelf naar je toe. Naast de vreemde vogels aan deze kant van het glas zie je aan de andere kant ook vreemde vogel. Van horen zeggen weet ik dat in de bomenrij achter ons huis boomklevers zitten. Af en toe vliegt er een vlaamse gaai rond. Het roodborstje scharreld wat rond. Dan natuurlijk de merels en de mussen, koolmeesjes en . . . . . een pimpelmeesje. Eigenlijk valt hij mij nooit zo op maar nu achter het cameraglas . . . . Ik denk dat dit toch wel het leuke van de wintertijd is.

Dood . . . .

Dood . . .  en dan? Voor rijken een plekje in de kerk, afgedekt met een zerk. De meest vermogende familie's hadden een plaats vlak bij het altaar. De armen kwamen daar niet voor in aanmerking en kregen een achterafplekje op de begraafplaats.

Onze vader . . . .

We gaan even terug naar het "loden tijdperk". Sinds 1455 wordt er voor het drukken gebruik gemaakt van losse letters. De verschillende letters werden in een drukraam gespannen en vormden zo de drukvorm van een krantenpagina, geboorte kaartje of een bladzijde uit een boek. Klein loden staafjes werden aan de bovenkant voorzien van het letterbeeld. Een bedrijf die de drukletters maakte was o.a. Tetterode. De laatste laatste lettergieter stopte in de jaren '80. In deze periode vervaardigden de graveerders van Tetterode als relatiegeschenk het beroemde 10-punt letterstaafje: op een vlak van 10 punten – of 3,76 mm in het vierkant – werd het Onze Vader ondergebracht; het letterbeeld was 0,154 mm hoog. De graveerders werkten ‘s nachts als er geen trams reden, zodat hun werk niet door trillingen werd verstoord.