triiiiiinggggg!!!!!!

Nog al een opdringerige manier van doen. Die telefoon ratelt, rinkelt op gelegen of ongelegen moment. Steeds vliegen we voor dat apparaat. En laten anderen met wie we in gesprek zijn verdwaast achter, ik . . . . wij . . . .? De indringer wordt accuut te woord gestaan met een, eigenlijk onterecht, vriendelijke toon. Hallo . . . .

Wie zoet is . . . . .

 . . . . krijgt lekkers. Nog even en het jaargetijde van de omkoperij begint weer. Even maar en dan is het ook zo weer voorbij. Dan is het weer voor iedereen, jongens, meisjes en . . . . . .

mijn schoenen . . . .

. . . . nee hoor. Mijn schoenen zullen daar ook nooit staan. Waarom eigenlijk niet? Omdat het herenschoenen zijn . . . . ? Omdat ze niet van een excentrieke of bekende ontwerper zijn . . . . ? Of gewoon omdat ze nog niet oud genoeg zijn . . . . ? Mocht je ze toevallig wel in het Rijksmuseum tegenkomen doe mij dan even een berichtje!

Inmiddels weet ik waarom deze schoenen er wel staan.

tot op de draad . . . . . .

Ze zijn helemaal gaar, deze sokken. Tot op de draad versleten. Die zien we dan ook niet meer terug.